Wielu pacjentów z przewlekłym bólem obawia się, że aktywność pogorszy ich ból i zmęczenie. W rzeczywistości zazwyczaj należy unikać ograniczeń aktywności, w tym rezygnacji z pracy.

Aktywność fizyczna

Stopniowo wprowadzane ćwiczenia aerobowe (np. aerobik o niewielkim wysiłku, spacery, aerobik w wodzie, rower stacjonarny) są integralną częścią optymalnego leczenia osób z fibromialgią.

Treningi powinny rozpoczynać się łagodnie i stopniowo przechodzić w wytrzymałościowe i siłowe. Nie powinny być zbyt długie i forsowne.

Badania nad wpływem qigong (tradycyjna chińska praktyka, obecnie określana jako ruch medytacyjny) wykazały znaczące i stałe korzyści tej aktywności w zakresie bólu, snu oraz sprawności fizycznej i psychicznej; utrzymywały się one nawet do kilku miesięcy.

Również tai-chi przynosi ulgę w zakresie objawów fibromialgii, ćwiczenia powinny być wykonywane codziennie, w grupie lub samodzielnie,  przez co najmniej 30 minut.

Korzyści płynące z aktywności fizycznej dla osób cierpiących na tę chorobę obejmują poprawę subiektywnych i obiektywnych pomiarów bólu oraz ogólnego samopoczucia.

Edukacja

Edukacja jest niezbędnym elementem leczenia fibromialgii. Wymaga to wiele empatii ze strony lekarza, który musi potwierdzić ból pacjenta, zbadać społeczne i behawioralne czynniki wpływające na chorobę oraz wyjaśnić pacjentowi, w jaki sposób stres może nasilać jej objawy.

Pacjent może mieć wpływ na stan własnego zdrowia, poprzez:

  • identyfikowanie czynników wyzwalających zaostrzenia, co pozwala unikać ich w przyszłości
  • higienę snu
  • dietę
  • aktywność fizyczną, np. regularne ćwiczenia aerobowe o nieznacznym nasileniu np. tai-chi, jogę, gimnastykę lub spacery.